Zmęczony warkocz

 W tym tygodniu jestem dość zabiegana i - niestety - muszę wstawać wcześnie rano. Takie warunki połączone z wrodzonym lenistwem skutkują skrajnym wyeksploatowaniem fryzury. To znaczy, jak się uczesałam we wtorek rano, tak do tej pory z tymi warkoczami siedzę. Co widać. Część z Was pewnie łapię się za głowę, jak kulturalny człowiek może pokazywać się z czymś takim na głowie, ale no cóż. Z krzykiem na mój widok nie uciekają, a ja - znowu! - przyznam, że lubię takie zmęczone fryzury. Tu wyłazi, tam się rozsypuje, tu jest zmierzwione. No i co? Nic, ja się dobrze czuję, oszczędzam czas rano i nadal wyglądam dość oryginalnie. 

Dzisiejsza fryzura to lekka wariacja na temat tego wianka. Jest to mniej skomplikowana wersja. Zaplotłam dwa warkocze po każdej stronie przedziałka, dobierając pasma od czubka głowy mniej więcej do wysokości ucha. Potem dokończyłam pleść już bez dobierania, zawinęłam i zabezpieczyłam wsuwkami. Na noc na końce warkoczy zakładam gumki, a rano ponownie je przypinam. Mnie taki luźny styl na głowie odpowiada, rzadko kiedy moje fryzura jest idealna.